ملی یا مذهبی!

برای من ملی بودن در کنار مذهبی بودن همخوانی ندارد چون در تصور و ذهن من ملی بودن همواره نشان از جدیت و مصمم بودن افراد در دفاع از آب و خاکشان و اعتقاد به توسعه و رشد سرزمین مادریشان را دارد البته این نوع اعتقاد هم باید حد و مرزی داشته باشد یعنی اینکه این امر تبدیل به فاشیسم و نژاد پرستی نشود و در واقع حد و مرزش تنها در سطح حفظ منافع کشور و جلوگیری از سوء استفاده کشورهای بیگانه از منافع ملی ما باشد.اساس مذهبی بودن بر خلاف اساس ملی بودن بر پایه توهم می باشد و بنظرم افراد مذهبی بر پایه همین توهم در زندگی مدام در حال کلنجار با خود هستند بطوریکه همواره برای انجام کارها به عوامل ماورا فکر می کنند که آیا این کار مورد قبول خدای خیالی و ماورایی خود است یا خیر؟مذهبی بودن بر خلاف ملی بودن دارای آن جدیت و مصمم بودن در انجام یا پیشبرد کارها نیست و متاسفانه در بین افرادی که مثلا به نوع مذهبی که در ایران هست یا عربستان و سایر کشورها است انتقاد دارند؛این توجیه وجود دارد که مذهبی که ما مد نظرمان است با این مذهب نظامهای فاسد کشورهای مذکور فرق دارد!برخی هم مذهب را برابر با تمام اصول موجود در زندگی می دانند و می گویند اگر نباشد هرکی به هرکی میشود و هر کس ساز خود را در این دنیا می زند یا مردم نسبت به رعایت حقوق هم بی اعتنا می شوند و خلاصه دوباره خوی وحشی گری و لشکر کشی در بین انسانها به وجود خواهد آمد....بنظرم مذهب از هر نوعی اسلام،مسیحیت و سایر ادیان ساخته دست انسانها چون ریشه در توهم یا عوامل غیر واقعی و غیر قابل حس دارد؛به عنوان اصول انسانی قابل تکیه نمی باشند و امروزه هم به خاطر رشد و پیشرفت سریع علم در تصور بسیاری از انسانها بیشتر شبیه به دکان یا مکانی برای کسب منفعت یک عده دیکتاتور شده است...از نظر نگارنده این یادداشت که خودش هم تا حدودی این حس را تجربه کرده است؛افراد مذهبی افراد بلاتکلیفی هستند که به خاطر حفظ موقعیت خود در پس از مرگ(از روی ترس از عذاب یا محروم شدن از لذتهای احتمالی)لذتها و فرصتهای دنیای قابل لمس و حس خود را فدا می کنند و این رویه گرامیداشت اجباری روزهای مهمشان(وفات،شهادت،ولادت و غیره...)خود نشان از بی منطق بودن مذهب مخصوصا مذهب اسلام دارد بطوریکه مثلا در روز خاصی مثل روز وفات یا شهادت فلان امام بایستی به اجبار گریه و زاری کنیم یا در یک روز شادی و مثلا ولادت فلان امام یا پیشوا به زور ابراز شادی به سبک مورد دلخواه یک عده حقه باز کنیم