آیا ایران یک قدرت در منطقه است؟!

آمریکا را که یک ایر قدرت جهانی می دانند نه تنها به خاطر قدرت نظامی زیادش است بلکه به خاطر پیشرفت و توسعه اقتصادی این کشور در عرصه بین المللیست و اینکه هر کشوری علاقمند به ارتباط اقتصادی با این کشور پر نفوذ در جهان می باشد.اقتصاد آمریکا بسیار با نظم،برنامه و حساب شده می باشد و مثلا در اعمال یک سیاست پولی انبساطی با قصد افزایش عرضه پول در اقتصاد کشور و بدنبال آن تحریک بخش بازار آزاد بسیار با احتیاط برخورد می کند و مثل کشوری همچون ایران با اجرای طرح هدفمندکردن یارانه ها به یکباره و بدون مقدمه عرضه پول را بمنظور افزایش مصرف نه افزایش سطح تولید و بدنبال آن افزایش سطح اشتغال افزایش نمی دهد!اقتصاد آمریکا بصورت واقعی،شفاف و بدون لحاظ فاکتوری همچون مصلحت اندیشی آمارهای اقتصادی کشورش را برای همگان ارائه می دهد و برای آینده اقتصاد کشورش چشم انداز واقعی پیش بینی می کند هر چند اگر با نارضایتی مردم همراه باشد!.در واقع می توان گفت پیشرفت و توسعه نظامی کشوری همچون آمریکا دارای پشتوانه محکمی همچون این پیشرفت و توسعه اقتصادی می باشد که ما در این یادداشت تنها ذره ای از این روند پیشرفت و توسعه اقتصادی آمریکا را شرح دادیم و توضیح کامل در این زمینه زمان و پیچیدگی خاص خود را دارد.حال اقتصاد ایران را در نظر بگیرد با آن حجم فساد و اختلاس بالا در خود سیستم و نظام حاکم و اینکه خیلی از سیاستهای اقتصادی بدون هدف و تنها از روی مصلحت در کشور اعمال می شوند و باز بسیاری از آمارهای اقتصادی بصورت غیرشفاف و غیر واقعی برای مردم ارائه می شوند!برخی معتقدند که دخالتهای نظامی ایران در اوضاع کشورهای منطقه نشان از قدرت و نفوذ بالای ایران در جهان دارد و اینکه در حال حاضر تمام کشورهای منطقه از قدرت نظامی ایران هراس دارند و در کل برای خود رویا پردازی می کنند و بساط ملی گرایی و نمی دانم احساس غرور و از این قبیل حرفها پهن کرده اند!باز بر می گردیم به وضعیت کشور آمریکا به عنوان یک ابرقدرت جهانی...صنعت نظامی آمریکا در سطح بسیار بالایی خودکفاست و در واقع امریکا با صرف بودجه های سرسام آوری برای افزایش تولید و توان نظامی اش اقتصاد کشورش را در خدمت صنعت نظامی  و همچنین با افزایش سطح تولیدات نظامی و استفاده از تکنولوژی بروز و صادراتی نظامی اش این صنعت را در خدمت تولید ناخالص داخلی و در نتیجه اقتصاد کشورش قرار داده است یعنی هم اقتصاد و هم صنعت نظامی آمریکا در خدمت هم هستند و بهم یاری می رسانند و مثلا در این اوضاع آشفته منطقه و تشدید اختلافات بین سنی و شیعی این ارتباط متقابل بین این دو(اقتصاد و صنعت نظامی)بیشتر شده است!حال بنظر شما بین اقتصاد و صنعت نظامی ایران چه ارتباط نزدیک و بده و بستونی وجود دارد و در واقع این دو چه خدمت چشمگیری به یکدیگر می کنند؟!حکومت ایران به گروههای تروریستی همچون حزب الله لبنان،حماس و حکومتهای دیکتاتوری همچون حکومت بشار اسد بصورت رایگان یا با دریافت هزینه ناچیز تجهیزات آماده و تولیدی نظامی باز هم با ساخت از طریق مواد اولیه وارداتی کشورهای خارجی می فرستد و بنظر شما این نوع داد و ستدهای ایران با کشورهای منطقه چه سودی برای پیشرفت و توسعه اقتصادی کشور دارد و آیا می توان ایران را با این هدر دادن منابع و ثروت کشور یک قدرت در منطقه دانست؟!

دخالتهای بیهوده حکومت ایران در اوضاع داخلی کشورهای منطقه ناقض هر نوع توافقنامه بین المللیست!

بحث توافق هسته ای را با بحث دخالتهای بیهوده و تنش زا حکومت ایران در اوضاع داخلی کشورهای منطقه جدا دانستن،سخن کسانیست همچون اصلاح طلبان حکومتی که قصد دارند به بهانه هایی همچون مصلحت کشور،نظام و جدیدا اوضاع اسفبار اقتصادی،پزشکی و سلامتی مردم تحت تاثیر اعمال تحریمهای بین المللی و غیره.... واقعیتها را بپوشانند و صد البته سردمداران این نظام مستبد و فاسد از این هوچیگریها بدشان نمی آید تا بتوانند اهداف شوم،هزینه بر و دردسر ساز خود را در منطقه دنبال کنند.وقتی حکومت مستبد و در توهم قدرت و نفوذ بین المللی در عراق،سوریه،یمن،بحرین،لبنان،فلسطین و غیره....دخالت می کند یعنی اینکه با این حکومت این هیچ مصالحه و توافقی نتیجه نمی دهد...یعنی اینکه این حکومت هنوز در پی ایجاد درگیری و تنش در منطقه است و متاسفانه در نهایت باید این حکومت درگیر جنگی تمام عیار شود تا مزه شکست را در زمینه این زیاده خواهی ها و رویا پردازیهای بین المللی اش بچشد!در اینجا این پول و ثروت مردم ایران است که صرف خرید اسلحه از کارخانه های تولیدی کشورهای استعمارگر خواهد شد و در واقع کشورهای صاحب تکنولوژی تولید سلاح و تجهیزات بروز نظامی همچون آمریکا،روسیه،انگلیس،فرانسه و سایر کشورهایی که در آینده وارد این بازار داغ جنگ بین سنی و شیعه خواهند شد(همچون چین)،از این نزاع های بین المللی کمال استفاده و بهره اقتصادی را می برند.موافقان خیال پرداز این توافق پوچ و بازیچه هسته ای با رویاپردازی هایی همچون بازارهای جذاب اقتصاد ایران برای سرمایه گذاران خارجی و اینکه اگر این توافق صورت بگیرد وضع از این رو به اون رو می شود و ایران گلستان و بهشت پرش حوری خارجی می شود؛قصد دارند این توافق را بزرگ جلوه دهند در صورتیکه چشم به خرابکاری های حکومت ایران در منطقه بسته اند!تا آنجا که ما در کتابهای تاریخی خوانده ایم بازارهای اقتصادهای عقب افتاده ای همچون ایران همواره برای سرمایه گذاران خارجی جذاب بوده است و بسیاری از شرکتهای تجاری فراملیتی از این آشفته بازار اقتصاد ایران در سایه نبود بخش تولید قوی داخلی کمال سوء استفاده را برده اند بنابراین گمان نبرید که اگر اقتصاد ایران پر از شرکتهای تجاری فراملیتی و سودجو شود پس حالا اقتصاد ایران هم تبدیل به یک اقتصاد پیشرفته و توسعه یافته شده است.در پایان همچون در یادداشتهای گذشته معتقدم که از این توافق هسته ای که هنوز به طور کامل صورت نگرفته است،منافع آنچنانی عاید مردم ایران نخواهد شد مگر اینکه حکومت و نظامی دیگر با در نظر گرفتن منافع مردم ایران بر سر کار بیاید

توافقی که پول و ثروت مردم ایران را به سمت تروریسم سرازیر می کند!

 جریان آبی را در نظر داشته باشید که در ابتدا با کندی و آرامی به حرکت خود ادامه می دهد ولی به یک باره سهوا یا عمدا مانعی جلوی این حرکت آب به سوی جلو را می گیرد و در نتیجه آب در پشت این مانع جمع شده و حتی به اطراف و حاشیه های مسیر آب کشانده می شود حال فرض کنید این مانع برداشته شود و ببینید آب با چه شدتی به سمت جلو به حرکت در می آید و منجر به وقوع چه ویرانی هایی می شود!شاید این مثال از لحاظ شدت به وضعیت اسفبار امروز ایران مربوط شود ولی در کل اگر این تفاهم سیاسی به توافق نهایی منتهی شود در خوشبینانه ترین حالت،پول،ثروت و منابع آزاد شده حق مسلم مردم ایران با شدت همان آب در مثال بالا به سوی لبنان،یمن،سوریه،بحرین،عراق سرازیر خواهد شد و در این میان استعمارگران به اصطلاح مذاکره کننده با نظام بی کفایت و مستبد ایران از این اتفاق بی بهره نخواهند بود و آنها که در زمان وضع تحریمها علیه ایران از آن پخش شدن آب به اطراف و حاشیه ها در مثال بالا کمال سوء استفاده را برده اند و حال نیز با برداشتن این موانع و تحریمها نیز بیشتر سوء استفاده را از طریق فروش جنگ افزارهای تولید شده شان به کشورهای فریب خورده از جمله ایران و عربستان خواهند برد...لپ کلام این است که اگر این تفاهم سیاسی به توافق نهایی هم منتهی شود،سود آن توی جیب مردم نمی رود