خوشحال نیستم از آدم بودنم

خوشحال نیستم از آدم بودنم وقتی می بینم به اصطلاح آدمهایی را از سر و کول همنوعانی دیگر بالا می روند تا خودشان را از شرایط وخیم پیش رو نجات دهند...خوشحال نیستم از آدم بودنم وقتی جوانی مثل خودم را در آزمون استخدامی می بینم که وضعیت زندگی اش حتی از وضعیت زندگی من هم بدتر است.پدر و مادرانی که هم برای من و هم برای جوانی دیگر دعا می کنند براستی چه رقابت مسخره و عذاب آوری وقتی که کشورت از هر ثروتی غنی باشد ولی تنها به واسطه اینکه تنها عده ای می خواهند نسبت به دیگران متفاوت تر زندگی کنند وضعیت این چنین باشد...خوشحال نیستم از آدم بودنم وقتی جوانی را می بینم که دست و پا می زند که تنها بگوید که من هم حق زندگی کردن دارم و انتظارم را برای داشتن زندگی نه در حد ایده آل بلکه زندگی در حدی زیر استاندارد قانع کرده ام ولی هر چه تلاش می کنم به زندگی زیر سطح استاندارد هم نمی رسم و آن که برای رسیدن به این سطح از زندگی زهرماری مجبورم همنوع و رقیبم را بصورت ناجوانمردانه از مسیر یک زندگی آرام از طریق هل دادن،زیرآبزنی کردن و غیره....خارج کنم....چه عذابی دارد دیدن خانه های لونه کفتری کلان شهرها و بچه های بیسواد و بی هدف ولوو کوچه و خیابانها آخه مادر چه مرضی بود که این هم بچه بزایی و آخرش هم اینطور تنها در حد آماده کردن صبحونه،ناهار و شام کوفت و زهرماری بقیه اش رها بشن به امان کوچه و خیابانها...آخه وقتی تو و اون بابای تخم انداز منابع تامین نیازهای زندگی این همه  توله رو نداشتید خب غلط کردید این همه زرتی اوردید!خوشحال نیستم از آدم بودنم وقتی می بینم که آدمها در داخل یا خارج مرزها  توسط آدمهایی دیگربه فجیع ترین وضع کشته می شود و یا به عنوان شهید به بهشت می روند یا به عنوان یک مجرم به جهنم می روند یا اصلا اگه جو کمونیستی حاکم باشد که تخمشون هم حساب نمیشن